ای اهل حرم میر و علمدار نیامد
امروز نه فقط عزاداران حسینی که آزادگان جهان در برابر ادب و معرفت حضرت ابوالفضل (ع) اینگونه سر تعظیم فرود آورده و در عزاخانه دل به ماتم سرایی می پردازند که «ای اهل حرم میر و علمدار نیامد، سقای حسین سید و سالار نیامد».
امروز نهم ماه محرم و مصادف با تاسوعای حسینی است. تاسوعا و عاشورا دو نماد عشق و دلباختگی در برابر معبود و جانفشانی در راه جانان است و شنیدن این دو واژه برای هر آزاده ای یادآور نهایت اخلاص، وفا، جوانمردی و آزادگی در جهان است. روز تاسوعا در فرهنگ شیعه از دیرباز به عنوان روزی شناخته شده که عزاداران و عاشقان اهل بیت(ع) ضمن بیان فضیلت های علمدار کربلا، به مرثیه سرایی و عزاداری می پردازند.
بیان رشادت ها و مصیبت های حضرت ابوالفضل(ع) در روز تاسوعای حسینی، باعث شده تا برخی چنین تصور کنند که آن حضرت در روز تاسوعا به شهادت رسیده و به همین علت در این روز عزای سقای دشت کربلا را برپا می کنند درحالی که قریب به اتفاق یاران امام حسین(ع) در روز عاشورا جان خود را برای یاری دین خدا و امام خود فدا کردند. مقام با عظمت حضرت ابوالفضل و موقعیت خاص ایشان باعث شده تا به طور ویژه یک روز را به بیان رشادت ها و فضیلت های این فرزند امیرمومنان(ع) اختصاص دهند که این روز، همان تاسوعای حسینی است.
چرا تاسوعا؟
واژه «تاسوعا» از کلمه «تسع» به معنی ۹ گرفته شده و این واژه در تاریخ شیعه مربوط به نهم محرم است. امام صادق(ع) فرمودند: تاسوعا روزی است که حسین(ع) و یارانش در آن روز در کربلا محاصره شدند و سپاه شام پیرامونش حلقه وار گرد آمده او را از حرکت بازداشتند و پسر مرجانه و عمر بن سعد در آن روز شادمان بودند که لشکری بزرگ در اختیار دارند و حسین(ع) و یارانش را ضعیف شمردند و یقین کردند که دیگر حسین، یار و یاوری ندارد و مردم عراق به مدد او نخواهند آمد.
یکی از حوادثی که در این روز اتفاق افتاد، امان نامه ای بود که شمر برای حضرت ابوالفضل (ع) و برادرانش آورد. شمر، خود را به نزدیکی خیمه های امام حسین(ع) رساند و سراغ پسران خواهر خود، یعنی حضرت ابوالفضل(ع) و برادرانش را گرفت اما آن بزرگواران جوابی به او ندادند که در این هنگام امام حسین(ع) فرمود اگرچه او فاسق است ولی جوابش را بدهند. حضرت عباس (ع) پس از شنیدن سخنان شمر که می گفت «خود را به خاطر حسین(ع) به کشتن ندهید» در پاسخ به او با صدای بلند فرمود: لعنت خدا بر تو و بر امیر تو و بر امان تو باد. ما را امان می دهید در حالی که پسر رسول خدا (ص) در امان نباشد؟
نسبت شمر با حضرت ابوالفضل
همین یک جمله شمر که حضرت عباس (ع) را فرزند خواهر خود خطاب می کند، باعث شده تا امروز هم شاهد مظلومیت حضرت ابوالفضل باشیم. چون دشمنان دین و امامت در سال های اخیر در فضای مجازی این شبهه را به راه انداخته اند که شمر بن ذی الجوشن برادر حضرت امّ البنین، همسر دوم حضرت امیرمومنان و مادر حضرت عباس است و یکی از اهداف دشمن، خانوادگی جلوه دادن قیام بزرگ امام حسین (ع) بوده است در حالی که بر اساس روایات تاریخی رسم عرب این بوده تا به افرادی که از یک قبیله هستند و به نوعی وابستگی با هم دارند، به فرزندان آنان با عنوان فامیلی نگاه کنند و مادر حضرت عباس(ع) با شمر بن ذی الجوشن هر دو از یک قبیله بودند.
در روز تاسوعا که دشمن عرصه را بر امام تنگ کرده بود، امام حسین (ع) از دشمن خواست تا در جنگ تاخیر اندازند و یک شب را مهلت دهند. عمر سعد که لشکر را آماده جنگ کرده بود، ابتدا قبول نکرد ولی در نهایت پذیرفت و سیدالشهدا(ع) و یاران باوفایش آن شب را تا صبح به مناجات و دعا و تلاوت قرآن و نماز گذراندند. در چنین روزی بود که به دستور عبیدالله بن زیاد، لشکر مجهزی از کوفه وارد کربلا شد و امام حسین(ع) در عصر روز تاسوعا برای یاران خود خطابه ای خواندند و اصحاب آن حضرت اعلام وفاداری و حمایت خود را تا پای جان اعلام کردند.