زنان نمکی

چندین قرن است که اهالی روستاهای «قلعه رشید»، «شِکرآباد» و «حسین آباد» شهرستان اردل چهارمحال و بختیاری در معدن نمک « قلعه رشید» کار می کنند.

زنان این سه روستا از اوایل فصل بهار تا نیمه های پاییز به برداشت (چیدن نمک= اصطلاح محلی) نمک از صخره هایی که آب نمکی از آنها جاری و خشک شده است، مشغول هستند.

از اواخر فروردین آب چشمه نمکی به روی صخره ها هدایت می شود؛ بعد از گذشت چند روز آب خشک شده و بلورهای نمک نمایان می شود.

زنان با تیشه به قسمت های مختلف می روند تا تکه های نمک را جدا کنند؛ تکه های جدا شده به پایین آورده تا با سنگ های بزرگ نرم و آسیاب شود. بعد در کاسه هایی که قالب محسوب می شود ریخته و در آفتاب قرار می دهند تا سفت و خشک بشنود.

نمک های قالب گیری شده برای فروش با چهارپایان به پایین دره برده می شود و از از مناطق مختلف با ماشین های باری برای بردن نمک ها می آیند. این نمک دارای املاح معدنی ویژه ای است که مصرف انسانی و حیوانی دارد. وجود املاح و نمک های گوناگون در آب چشمه ها به دلیل عبور آب از لایه ها زمین و سنگهای گوناگون در درون زمین است.