فرشاد مومنی: در چند هفته اخیر، قیمت نان تا 66 درصد افزایش پیدا کرد/ نمی‌توانیم با مناسبات رانتی و ترویج مفت خوارگی کشورمان را اداره کنیم

به گزارش جهان مانا، اهم اظهارات فرشاد مومنی را در نشست بررسی «بایسته های عدالت در سلامت» در موسسه مطالعات دین و اقتصاد به نقل از جماران می خوانید:

• از دیدگاه توسعه گفته می شود سلامت، مهمترین نیروی محرکه امکان پذیری مشارکت اعتلابخش و فراگیر مردم در امر توسعه است. وقتی در جامعه ای به مشارکت اهمیت داده می شود، هزینه های هماهنگی کاهش و مناسبات عادلانه تضمین می شود و فساد و هزینه های مبادله کاهش می یابد. سلامت به مثابه مهمترین نیروی محرکه برابری محسوب می شود. اگر بدانیم که انسانها مهمترین هدف و ابزار تحقق توسعه هستند، به خوبی متوجه می شویم که جامعه برابرخواه، به سلامت همگانی اهمیت می دهد.
•  نظام تصمیم گیریهای اساسی ایران، از آگاهی های بایسته و روشمند، درباره ابعاد اهمیت برابری فراگیر و خطرات مهلک و فاجعه ساز نابرابریهای ناموجه برخوردار نیست و به دلیل سلطه مناسبات رانتی و در هم تندیدگی این مناسبات با فساد، آن مواردی که انتظار داریم حداقلها درک شود، به منافع نامشروعی گره می خورد و از نظام تصمیم گیریهای اساسی کشور درباره مساله خطیر نابرابریهای ناموجه حساسیت زدایی می کند.
•  سلامت یکی از مهم ترین نیروهای محرکه کنترل فقر است، سلامت یکی از مهمترین عناصر برطرف کردن یا به حداقل رساندن عقب ماندگی های علمی و فناوری هم محسوب می شود. در اسناد سازمان بهداشت جهانی، گفته می شود ماجرای سلامت مردم، در بهترین حالت حداکثر یک سومش بر عهده نظام سلامت قرار دارد و دو، سوم آن به سبک زندگی و مجموعه عناصر و عوامل دیگر از جمله امنیت شغلی و احساس اطمینان نسبت به آینده و کنترل تورم و رونق تولید و دسترسی ها به خدمات اساسی بر می گردد.
•  آقای پزشکیان باید بداند که هر میزان صادقانه تصمیم داشته باشد که نظام سلامت را تقویت کند اما اگر سراغ سیاستهای تورم زا، برنامه های شوک درمانی و آزادسازی افراطی واردات کالاهای مصرفی برود، نقض غرض کرده است، باید هشیاری های دولت را در این زمینه بالا برد، در غیر این صورت همه مان باخته ایم.
• هیچ عنصری در نظام سلامت و رفاه مردم به اندازه بنیه تولیدی نقش کلیدی ندارد
• تا پیش از انقلاب صنعتی، متوسط عمر انسانها تا قرن نوزدهم به 22 سال رسیده است و اکنون از 76 سال عبور کرده است. طول عمر، کیفیت زندگی و امید به زندگی، تابع بنیه تولید است. حکومتگران ما در اینجا سوراخ دعا را هم گم کرده اند و فکر می کنند برای ایران از طریق مفت خوارگی، سوداگری و دلالی و ترویج واردات می توان زندگی شرافتمدانه اداره کرد! محال است! ما نمی توانیم با مناسبات رانتی و ترویج مفت خوارگی کشورمان را اداره کنیم. از همه مهمتر این است که بنیه تولیدی همتراز امنیت اجتماعی، با امنیت ملی پیوند تمام عیار دارد.
• در گزارش مرکز پژوهش های مجلس آمده که بر خلاف تصور عوام، از کل فقرای ایران، 89 درصد فقرای ما را شاغلان سابق و لاحق تشکیل می دهند.
• اگر بخواهیم هدیه ای به آقای پزشکیان بدهیم، باید بگوییم آنها که آدرس می دهند که از طریق واردات خودرو ، آبی برای این کشور گرم می شود، در بهترین حالت، از مسائل توسعه آگاهی ندارند . همین هفته گذشته، وزیر محترم بهداشت و درمان، که یکی از شرافتمندترین رجال سیاسی این دوره محسوب می شود، گفت «شما در سال گذشته، ارز ترجیحی دارو را حذف کردید و امسال می خواهید ارز ترجیحی تجهیزات پزشکی را قطع کنید!». این چه مناسباتی است که به تولیدکنندگان دارو، که بیش از 90درصد نیازهای دارویی کشور را عرضه می کنند می گویید ارز ترجیحی نداریم ، اما برای واردات دارو ارز ترجیحی می دهند و بعد تبلیغ می کنند و می گویند ما ارز ترجیحی حیطه دارو را قطع نکردیم! این ابتکار در دوره آقای رئیسی در حیطه دارو فاجعه ایجاد کرد و اکنون در سال اول آقای پزشکیان، عزیزان در حیطه خودرو می خواهند این ابتکار را انجام دهند.
• برای اینکه مواد و قطعات تولید خودرو در کشور وارد شود، می گویند دلار نداریم، اما برای واردات خودرو می گویند دلار داریم! اینها مناسباتی غیرمتعارف است. 
• توجیه می کنند که بخش بزرگی از تولیدکنندگان در ایران مونتاژکارند، باید گفت اگر با این مساله مخالفید، چرا بیشترین فشار را از نظر مالی و سیاسی و اجتماعی به آن خودروسازی می آورید که بیشترین اهتمام را به داخلی کردن تولیداتشان دارند و عمق ساخت داخل را افزایش می دهند!؟
•  اگر آقای پزشکیان نظام سلامت باکیفیت می خواهد، دنباله رو واردکننده ها و دلالها نباشد
• اگر آقای پزشکیان می خواهد نظام سلامت با کیفیت داشته باشد، نباید دنباله رو منافع مافیاهای وارد کننده و یا دلالها باشد، این همه به خودروسازها بدوبیراه می گویند که خودروی بی کیفیت تولید می کنند، اصل این حرف درست است اما ما باید به عنوان یک عالم، ریشه های این وضعیت را همان طور که در مساله تولید داروها نیز وجود دارد، شناسایی کنیم. گویا دستی وجود دارد که می خواهد شرکتها و تولیدکننده هایی که امنیت، استقلال و عزت ایران در گروه آنها است را به سمت ورشکستگی ببرد و بعد تحت عنوان خصوصی سازی، آنها را مفت خری کند. 35 سال این روش را پیش برده اید، آیا بهبودی در وضعیت ایجاد شده است!؟