علم الهدی نگران مطالبات از «دولت خودی ها» شد/ بازگشت به دوران تجویز «اشکنه» ؟
آیت الله علم الهدی، چهره ای که هشت سال تمام از اصلی ترین سردمداران مخالفان سیاسی دولت حسن روحانی بوده، در آستانه تشکیل دولت سیزدهم توصیه کرده که در فضای کشور با «ادبیات صحیح» از دولت مطالبه گری شود تا این مطالبه گری باعث خستگی دولت و ریختن آب به آسیاب دشمن نگردد.
به گزارش جهان مانا، آیت الله علم الهدی در خطبه های روز جمعه، 8 مردادماه مشهد گفته است: «فضای فعلی کشور و وضعیت مطالبات مردم در این دولت جدید قابل تامل است. رئیس جمهور جدید در فضای خاصی که در کشور وجود دارد، وارد پاستور می‌شود و نوع مطالبات مختلف و پراکنده او را احاطه و محاصره کرده است. ما باید ببینیم ادبیات صحیح مطالبه در این موقعیت از دولت جدید چیست.»
او در توضیح فضای شکل گرفته حول دولت سیزدهم چهار گروه مورد اشاره داده است؛ دشمنان خارجی، کسانی که در انتخابات شرکت نکرده اند، رقبای سیاسی ابراهیم رئیسی و در نهایت اصولگرایانی که از او سهم می خواهند. پدر همسر رئیسی، رئیس جمهور منتخب همچنین گفته این چهار گروه به دنبال زمین گیر کردن دولت و ریختن مطالبات بر سر آن هستند و توضیح داده که «طبیعی است که در این محاصره مطالبات، فشارها سنگین است. از طرفی زبان‌های نقد گشوده است و از طرف دیگر تخریب‌ها و اغراض فاسد افراد جانی آرام نمی‌گیرد.»
او سپس تاکید که «مطالبات از رئیس جمهور باید ادبیات خاص خود را داشته باشد تا این مطالبه‌ها به نتیجه برسد.» شاخص های پدر همسر ابراهیم رئیسی برای مطالباتی که از رئیس دولت سیزدهم می شود اینگونه است؛ «اولا مطالبات باید وظیفه‌محورانه باشد و هر فردی در هر موقعیتی باید مطالبه خود را به عنوان تکلیف خدایی بیان کند، نه اینکه انتقام‌جویانه یا سهم‌خواهانه مطالبه کند». «همچنین مطالبات باید به نحوی باشد که آب در آسیاب دشمن نریزد. مطالبات نباید به شکلی باشد که دشمنی که با آشوب‌های سیاسی می‌خواهد این نظام را از بین ببرد، بتواند بر موج مطالبات مردمی سوار شود و داستان را به نفع خود تمام کند. یعنی در بحران‌های اجتماعی که دشمن ایجاد می‌کند، مردم سعی کنند در آنجا مطالبه‌ای نداشته باشند». «در دولت بعدی که با شعار جهاد بر سر کار آمده است باید مطالبات آمیخته با کمک به جهادگر باشد. اگر با کمک‌های سیاسی، اجتماعی و انسانی مطالبات صورت گرفت، مطالبات به نتیجه می‌رسد و مشکلات را حل می‌کند و فشارها برداشته می‌شود، اما اگر از دولتی که به عنوان جهادگر آمده است مطالبات خصمانه صورت گیرد، دولت مندک و خسته می‌شود.»
دومین تغییر 180 درجه ای آیت الله
آیت الله علم الهدی البته یک بار دیگر هم سابقه تغییر موضع تقریبا 180 درجه ای در خصوص مسایل اقتصادی کشور را داشته. زمانی که از توصیه به خوردن اشکنه به جای مرغ در دولت احمدی نژاد به جایی رسید که در دولت روحانی تلویحا مردم را دعوت به اعتراض خیابانی بابت گرانی ها کرد و گفت: «اگر بنا شد سطح گرانی برود بالا و درعین‌حال مردم زندگی‌شان تأمین نشود، مردم حق‌دارند مطالبه کنند و بخواهند، عزیزان مسؤول ما به مطالبات مردم توجه کنند که کارد به استخوانشان نرسد تا وسط خیابان فریاد بزنند.» سابقه تاختن او به دولت حسن روحانی بابت موضوعات مختلف سابقه بسیار بال و بلندی است. شاید بیراه نباشد که بگوییم در فضای سیاسی امام جمع مشهد را در مقام یکی از 5 مخالف اصلی دولت حسن روحانی می شناسند که تقریبا هیچ سخنرانی مهمی بدون حمله به دولت های یازدهم و دوازدهم در این هشت سال نداشت. اما بحث فقط بحث حمله زبانی و انتقاد نیست.
او در سخنان نمازجمعه اخیرش آنطور که در بالا ذکر شد به جز بحث ادبیات نقد و مطالبه گری، در حوزه عملی به دو نکته مهم اشاره کرده؛ یکی اینکه مطالبه گری از دولت نباید باعث ریختن آب به آسیاب دشمن شود و دیگر اینکه اگر در کنار مطالبه گری از دولت، کمک نباشد آن دولت خسته خواهد شد. کارنامه خود او در همین زمینه طی 8 سال گذشته بسیار جالب است. مثلا اینکه ببینیم جملات یاد شده از او برای دعوت تلویحی مردم به اعتراض خیابانی مربوط به چه تاریخی است؟ 8 دیماه 96، درست در شروع اعتراضات سراسری آن تاریخ. اعتراضاتی که اتفاقا از مشهد و توسط مالباختگان موسسات مالی غیرمجاز کلید خورده بود و خیلی زود به ده ها شهر کشور کشیده شد و تا پایان همان ماه ادامه یافت. به موازات این مساله بحث پشت پرده موسسات مالی غیرمجاز که اکثر آنها ریشه در خراسان رضوی و مشهد داشتند و تاسیس کنندگان و گردانندگان آنها از مرتبطین با افراد متنفذ این منطقه محسوب می شدند هم مطرح بود. از همان ابتدا انگشت اتهام بابت این اعتراضات به سمت آیت الله علم الهدی نشانه رفت تا آنجا که او مجبور شد در 28 دیماه 96 در نامه ای علنی به شورای عالی امنیت ملی بنویسد که در این اتفاقات نقشی نداشته و مخالف آن بوده است. اما سوال این است که سخنان روشن او در آن برهه آیا مصداق همان چیزی نیست که امروز دیگران را از آن نهی می کند، یعی مصداق «ریختن آب به آسیات دشمن» و «آشوب سیاسی»؟
از دلواپسی تمام قد تا حمایت همه جانبه
در موردی دیگر باید جریان موسوم به «دلواپسان» را به یاد بیاوریم که در اوج حساسیت مذاکرات هسته ای، کشور را به میدان برگزاری جلسات و حتی اعتراضات خیابانی تبدیل کرده بودند. اولین همایش موسوم به «دلواپسیم» در اردیبهشت سال 93 و در پی سخنان احمد علم الهدی و ابراز دلواپسی او بابت مذاکرات هسته ای کلید خورد. پیامهای او همواره در مدتی که همایش های دلواپسیم برگزار می شد از محورهای این حرکت بود و حتی یک بار در 28 آبان 93 سخنران رسمی این مراسم در تهران بود. جایی که گفت: «در 35 سال گذشته به اندازه یک سال پس از توافق ژنو تحقیر نشده بودیم.»
او البته «دلواپسی» خود را خیلی قبل تر آغاز کرده بود. از اول شهریور 92 و زمانی که از شکل گیری کابینه دولت یازدهم هنوز 2 هفته نگذشته بود. او آن زمان با ادعای تلاش «فتنه گران» برای حضور در دولت اینگونه به حسن روحانی هشدار داد؛ «رئیس جمهور می خواهد کشور را با آرامش اداره کند، ما هم همین را می خواهیم ما نمی خواهیم دعوای سیاسی راه بیاندازیم. اگر در راس بعضی از مدیریت ها به ویژه مدیریت دانشگاهی از فتنه گران بگذارید کشور با آرامش اداره نمی شود، مردم انقلابی دلواپسند که مبادا فتنه گر بیاید و دوباره فتنه به پا کند.» البته در ادامه هم دیدیم که به طور مثال درباره همین مدیریت دانشگاه ها و وزارت علوم چه شد؛ در دولت یازدهم، مجلس اصولگرای نهم با چهار گزینه پیشنهادی حسن روحانی به همین بهانه مخالفت کرد و یک وزیر او یعنی رضا فرجی دانا برکنار شد. در دولت دوازدهم هم به گفته بسیاری از افراد نزدیک به کابینه، او موفق شد فرد بیست و یکم مورد نظرش را به وزارت علوم بفرستد.
حالا اما از سخنان آیت الله علم الهدی روشن است که دولت سیزدهم چندان نباید نگران این دست مسایل باشد. او هم دیگران از دخالت در چیدن مدیران دولت بعد منع می کند، هم دوباره نگران افزایش مطالبات شده و ان را برای دولت «خسته کننده» می داند و هم توقع دارد نقدها با «ادبیات صحیح» مطرح شوند. در چنین شرایطی باید این سوال را هم پرسید که اگر وضعیت اقتصاد در دولت رئیسی سامان نگیرد باز هم باید منتظر توصیه خوردن اشکنه توسط پدر همسر او باشیم؟
منبع: قرن نو
