شیخ حسین انصاریان: به گونه‌ای امر به معروف کنید که قلب گنهکار نشکند
حجت‌الاسلام والمسلمین انصاریان گفت: باید بدانیم که سرزنش کردن گنهکاران و انتشار گناهِ گنهکاران حرام است و قرآن مجید می‌فرماید علنی کردن گناهِ گنهکاران از آن گناه سنگین‌تر است و عذاب سختی دارد.
استاد حسین انصاریان مفسر قرآن کریم و استاد حوزه علمیه، در مراسم عزاداری شب چهارم ماه محرم در امامزاده صالح(ع) تجریش با بیان اینکه پروردگار اهل خشم، غضب و طرد کردن نیست، اظهار داشت: بافت خالق جهان هستی و مخلوقات بر اساس محبت و عشق‌ورزی تشکیل شده است بر همین اساس برخورد ما با هرکس، از جمله گنهکاران باید محبت‌آمیز و نیکو باشد و به آنها تلخی و سختی نشان ندهیم. در قرآن نیز به ما دستور داده شده که با همه -حتی کافران، مسیحیان، یهودیان، زرتشتیان و…- با زبان نیک و محبت‌آمیز سخن بگویید در نتیجه ما باید هنر محبت‌کردن داشته باشیم.
وی ادامه داد: گنهکاری نزد امام حسین(ع) آمد و گفت من دائم در حال گناه هستم، پیش شما آمدم تا من را از این عصیان نجات دهید. امام فرمود من چند نکته به تو می‌گویم، آنها را رعایت کن و سپس هرچه می‌خواهی گناه کن! اول اینکه برای غذا خوردن سرسفره رزق خدا حضور نداشته باش، دوم اینکه از زیر چتر حکومت الهی خارج شو، سوم اینکه جایی را پیدا کن که خدا تو را نبیند، چهارم اینکه وقتی ملک الموت آمد جان تو را بگیرد او را بیرون کن و پنجم اینکه وقتی در قیامت تو را به جهنم می‌فرستند، نرو و مقاومت کن؛ در چنین شرایطی می‌توانی هر چه قدر می‌خواهی گناه کنی. امام حسین(ع) با محبت و به اندازه ظرفیت هرکس جاده‌های گناه را بر روی آن فرد می بندند.
این استاد حوزه علمیه افزود: سعدی در شعری می گوید «متاب، ای پارسا، روی از گنهکار/ به بخشایندگی در وی نظر کن/ اگر من ناجوانمردم به کردار/ تو بر من چون جوانمردان گذر کن». گویی سعدی این شعر را خطاب به ما روحانیون، متدینان و دولتمردان می‌گوید. هزینه کردن جوانمردی برای خانواده، دوست و آشنا که معجزه نیست بلکه یک امر طبیعی است اما اگر با آدم‌های بد، جوانمردانه رفتار کنیم احتمال توبه و بازگشت آنها به سوی حق وجود دارد.
استاد انصاریان در ادامه به روایتی از پیامبراکرم(ص) اشاره کرد و گفت: در کتاب خصال -نوشته شیخ صدوق- از قول پیامبر اکرم(ص) پیرامون وظایف دولت و حکومت آمده است که حضرت می‌فرمایند دولت و حکومتِ خوب، باید نسبت به تمام ملت، نقش پدری مهربان را ایفا کند و تمام مردم جامعه را اولاد خود بداند. با توجه به این روایت می‌توان گفت که یک حکومت خوب باید احساس کند که خدا آن را به عنوان یک پدر مهربان -نه حاکم و فرمانروا- برای مردم قرار داده است. حتی در قرآن خدا خطاب به پیامبر(ص) می‌فرماید که تو حاکم بر مردم نیستی، بلکه من تو را «رَحمَةٌ لِلعَالَمین» قرار دادم چرا که مردم بندگان من هستند و باید یک زندگی آرام داشته باشند.
این مفسر قرآن کریم بالاترین و برترین راه پایان‌دادن به فساد را محبت‌کردن، زبان نرم و نیکی کردن به گنهکار برشمرد و اظهار داشت: من راه صحیح امر به معروف و نهی از منکر را با بیان شعری خطاب به طلاب و روحانیون بیان می‌کنم: « اگر چه امر به معروف واجب است/ طوری بکن که قلب گنهکار نشکند».
استاد انصاریان به نمونه‌ای از برخورد محبت‌آمیز ائمه اطهار(ع) با گنهکاران اشاره کرد و گفت: هنگام سخنرانی امیرالمومنین(ع) در مسجد کوفه، یکی از خوارج برخاست و فریاد زد یا علی! مرگ بر تو که انقدر زیبا سخن می‌گویی؛ مردم برخاستند تا این فرد را بگیرند و دستگیر کنند که امیرالمومنین(ع) بلافاصله فرمود با او کاری نداشته باشید، بگذارید بقیه سخنرانی را گوش دهد، اگر سخنان مرا پذیرفت که با من دوست می‌شود و اگر نپذیرفت که از مسجد خارج می‌شود و می‌رود. آیا ما می‌توانیم اینگونه محبت‌آمیز برخورد کنیم؟!
وی خاطرنشان کرد: ما باید بدانیم که سرزنش کردن گنهکاران و انتشار گناهِ گنهکاران حرام است و قرآن مجید می‌فرماید علنی کردن گناهِ گنهکاران از آن گناه سنگین‌تر است و عذاب سختی دارد؛ همچنین در سوره نور آمده است کسانی که گناهان دیگران را پخش می‌کنند در قیامت دچار عذابی دردناک می‌شوند
