با فرد مبتلا به آلزایمر چگونه صحبت کنیم؟

دکتر "برنت پی فارستر" رئیس روانپزشکی مرکز پزشکی تافتس در بوستون و یکی از نویسندگان کتاب "راهنمای کامل خانواده برای زوال عقل: هر آن چه که برای کمک به والدین خود باید بدانید" می‌گوید:"علائم آلزایمر می‌تواند عمیقا شخص مبتلا و مراقبت کنندگان از او را نگران کند. زوال عقل یک بیماری بسیار چالش برانگیز برای مراقبت در مقایسه با هر بیماری دیگر در حوزه پزشکی یا روانپزشکی می‌باشد".

به گزارش نیویورک تایمز، دکتر فارستر در مورد گذراندن وقت با فرد مبتلا به آلزایمر توصیه‌هایی را ارائه کرده است:

مراقب تنظیمات و زبان بدن خود باشید

اگرچه افراد مبتلا به آلزایمر توانایی برقراری ارتباط را از دست می‌دهند، اما رفتار شما را احساس می‌کنند. در نتیجه، برای داشتن رفتاری آرام و دوستانه با آنان تلاش کنید. درک کنید که زبان بدنتان برای مثال، وضعیت بدنتان یا آن که دستان خود را به هم فشار می‌دهید یا نوعی بی‌قراری را در بدنتان نشان می‌دهید باعث انتقال احساستان به فرد مبتلا به آلزایمر می‌شود. از آنجایی که ژست‌ها و حالت چهره شما می‌تواند بسیار مهم باشد سعی کنید در صورت امکان به جای فریاد زدن از اتاق دیگر صحبت‌های رو در رو با فرد مبتلا با آلزایمر داشته باشد.

سر و صدای پس زمینه را محدود کنید و در صورت امکان مکالمه را در یک محیط مناسب حفظ کنید. برای مثال، اگر در حال بحث در مورد این که چه چیزی بخورید هستید، این کار را در آشپزخانه انجام دهید. بنابراین، اگر فرد مبتلا به آلزایمر در درک کلمات مشکل دارد می‌توانید به او نشان دهید که چه گزینه‌هایی برایش وجود دارد.

پرسش‌های باز را محدود کنید و کلی گویی نگویید

به جای طرح پرسشی کلی مانند "برای شام چه می‌خورید"؟ بپرسید "آیا گوشت می‌خورید یا لازانیا دوست دارید"؟ هم چنین، مانند زمان صحبت کردن با صدای بلند در یک صحبت ساده با کودک با فردی مبتلا آلزایمر آن گونه سخن نگویید. هم چنین، استفاده از اصطلاحات محبت آمیز مانند "عسل" برای فرد مبتلا به آلزایمر که او را به خوبی نمی‌شناسید ممکن است برایش توهین آمیز به نظر برسد. تحقیقات نشان می‌دهد که این رویکرد هم چنین باعث می‌شود افراد در برابر مراقبت مقاومت کنند. فراموش نکنید که افراد مبتلا به زوال عقل بالغ و انسان‌های باوقاری هستند. آنان پیش از ابتلا به بیماری زندگی کاملی داشتند و سزاوار احترام از سوی ما هستند.

توضیحات طولانی ندهید

برای مثال، چنین جمله‌ای را یک دختر به مادرش که مبتلا به آلزایمر است هرگز نباید درباره مرگ همسر آن فرد بگوید: "اوه یادت نمی‌آید؟ پدر پنج سال پیش فوت کرد ما در مراسم تشییع جنازه او ححضور داشتیم". برای فرد مبتلا به زوال عقل این اطلاعات جدید محسوب می‌شوند و می‌تواند برایش بسیار ناراحت کننده باشند. به جای آن دختر فرد مبتلا به آلزایمر می‌تواند به آن فرد در مورد فوت همسرش بگوید: " اوه، مطمئن نیستم او در حال حاضر کجاست، اما مطمئن هستم که او به شما فکر می‌کند" یا "من مطمئن نیستم که او در حال حاضر کجاست"

با پیشرفت بیماری رویکرد خود را تغییر دهید

دانستن این که عضو خانواده شما در چه مرحله‌ای از بیماری قرار دارد می‌تواند به شما کمک کند رویکرد خود را بهبود ببخشید. انجمن آلزایمر فهرست جامعی از استراتژی‌های ارتباطی را ارائه می‌دهد که بر اساس مراحل پیشرفت بیماری تفکیک شده است. برای مثال، در آن فهرست اشاره شده که در مراحل اولیه ابتلای فرد به آلزایمر مهم است که از فرضیاتی در مورد توانایی یک فرد به منظور برقراری ارتباط بر اساس قدرت تشخیص او خودداری کنید. فرد را از گفتگو حذف نکنید و به او زمان دهید تا بدون وقفه پاسخ دهد. در مقابل، در مراحل میانی و پایانی پیشرفت آلزایمر درفرد مبتلا ممکن است بیش‌تر به نشانه‌های غیر کلامی تکیه کنید.

با منابع ارتباط برقرار کنید

بهبود مهارت‌های ارتباطی می‌تواند تاثیر فوق‌العاده‌ای هم بر فرد مبتلا و هم بر مراقبین داشته باشد و منابع رایگانی برای کمک وجود دارد. موسسه ملی پیری همانند انجمن آلزایمر که گروه‌ها و کلاس‌های حمایتی را ارائه می‌دهد راهنمایی‌هایی در زمینه ارتباطات عرضه می‌کند. خانواده‌ها می‌توانند از ارتباط با کمک کنندگان متخصص مانند آسیب شناس گفتار و زبان که در زمینه حافظه تخصص دارند بهره‌مند شوند. لازم است که مراقبت کنندگان از افراد مبتلا به آلزایمر به دنبال آموزش و کسب حمایت از متخصصان باشند.