با این کرم های کوچک جوان بمانید!
پیری فرآیندی اجتناب ناپذیر است که با کاهش تدریجی عملکرد سلول، بافت و اندام مشخص می‌شود. مدت‌ها است که ارتباط پیری با طیفی از بیماری‌ها مانند دیابت، چاقی، بیماری‌های قلبی، تخریب عصبی و سرطان مشخص شده است.
به گزارش جهان مانا و به نقل از آی‌ای، از آنجایی که دانشمندان و متخصصان پزشکی به طور خستگی ناپذیر هدف بلندپروازانه کاهش سرعت پیری را دنبال می‌کنند، زوال سلولی نیز به عنوان مکانیزم پیچیده مرتبط با پیری سلول‌ها و بافت‌ها در مرکز توجه قرار گرفته است.
اگر سلول‌های داخل بدن ما را مانند کارخانه‌های کوچک در نظر بگیریم، درون این کارخانه‌ها نیروگاه‌های کوچکی به نام میتوکندری وجود دارد. این نیروگاه‌ها به بدن ما کمک می‌کنند تا قند را به انرژی تبدیل کند که مانند سوخت برای سلول‌های ما عمل می‌کند. اما، در حین انجام این کار، مواد زائدی ایجاد می‌شود که می‌توانند مضر باشند.
با گذشت زمان، این مواد زائد می‌توانند تجمع یابند و به اجزاء ظریف داخل میتوکندری آسیب وارد کنند. این آسیب یکی از دلایلی است که بدن ما شروع به نشان دادن علائم پیری می‌کند.
مشخص شده است که میتوکندری‌ها تحت تاثیر آنتی بیوتیک‌ها قرار می‌گیرند، به گونه‌ای که به طور کامل از بین نمی‌روند اما کمی سرعت آنها کاهش می‌یابد.
اکنون دانشمندان در حال مطالعه یک کرم کوچک به نام کرم الگانس(Caenorhabditis elegans) هستند که شباهت‌هایی به پستانداران دارد تا روند پیری را بهتر درک کنند.
محققان در مطالعه‌ای که در مجله Aging منتشر شده است، داروهای مختلفی را روی این کرمها آزمایش کرده‌اند تا ببینند آیا این کرمها می‌توانند عمر طولانی‌تری داشته باشند و سالم‌تر شوند یا خیر.
داروهایی مانند داکسی‌سایکلین(doxycycline) و آزیترومایسین(azithromycin) که پیش از این توسط سازمان غذا و دارو تایید شده‌اند، برای این کرمها تجویز شدند.
آزمایش کرمها با داکسی‌سایکلین
محققان در اولین آزمایش‌های خود از داکسی‌سایکلین استفاده کردند که نشان داد کرمها با استفاده از این دارو عمر طولانی‌تری را تجربه می‌کنند.
دوز کم آن باعث شد که کرمها ۷۲.۸ درصد بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز بیشتر آن باعث شد آنها ۶۳.۶۴ درصد بیشتر در مقایسه با کرم‌هایی تحت هیچ دارویی نبودند، به زندگی خود ادامه دهند. کرم‌های گروه شاهد حدود ۱۱ روز عمر کردند، در حالی که کرم‌هایی که تحت دوز کم داکسی‌سایکلین قرار داشتند ۱۹ روز و کرم‌هایی که دوز بیشتر دریافت کرده بودند، ۱۸ روز زندگی کردند.
این تیم همچنین از نوع خاصی از نور برای بررسی میزان رنگدانه‌ای به نام لیپوفوسین استفاده کردند که با افزایش سن کرمها افزایش می‌یابد. محققان دریافتند که پس از درمان کرمها با داکسی‌سایکلین به مدت ۱۳ روز، دوز کمتر دارو لیپوفوسسین را حدود ۵۰ درصد و دوز بیشتر آن لیپوفوسسین را حدود ۹۰ درصد کاهش داد.
آزمایش کرمها با آزیترومایسین
در مجموعه آزمایشات بعدی، محققان از آزیترومایسین استفاده کردند. نتایج آنها نشان داد که وقتی کرمها را تحت آزیترومایسین قرار گرفتند، طول عمر آنها افزایش یافت.
دوز کمتر باعث می‌شود آنها ۵۰ درصد بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز بیشتر باعث می‌شود در مقایسه با کرم‌های گروه شاهد، ۱۷ درصد بیشتر عمر کنند. کرم‌های گروه شاهد حدود ۱۲ روز زندگی کردند، در حالی که کرم‌های تحت درمان با آزیترومایسین در دوز کم ۱۸ روز و آن‌هایی که دوز بیشتری مصرف کردند، ۱۴ روز عمر کردند.
محققان در مطالعه خود گفتند: مطالعه ما این نظریه را تایید می‌کند که میتوکندری‌ها به شدت در فرآیند پیری درگیر هستند، اگرچه این موضوع هنوز به شدت مورد بحث است.
