دغدغههای پیامبر اکرم(ص) در آخرین روزهای حیات
به پایان ایام محرم و صفر نزدیک می‌شویم؛ ایامی که شروعش با نام سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین(ع) گره خورده و پایانش با یاد پیامبر رحمت عجین شده است.
از مفسران، تحلیلگران و بزرگان دین زیاد شنیده‌ایم که می‌گویند اگر عاشورا نبود، شاید نامی از اسلام هم باقی نمی‌ماند و وجود مبارک سیدالشهدا(ع) بنای اسلام را قوام بخشید و آن را باقی نگه‌داشت.
از این منظر می‌توان گفت یک بنای در معرض تخریب با خون حسین، از نو تجدید شد. بقای اسلام مدیون خونی است که ظهر عاشورا ریخته شد و پس از آن هم، جامعه خواب‌زده را بیدار کرد و حالا بعد از حدود 40 روز ذکر فرهنگ حسین(ع) و زینب(س)، به ایامی نزدیک شده‌ایم که مربوط به جد بزرگوار ایشان است. حتما شنیده‌اید و می‌دانید یکی از مشهورترین سفارش‌های رسول اکرم(ص) به پیروان‌شان که به عنوان حدیث ثقلین شناخته شده، این عبارت است: «من دو چیز گرانبها میان شما باقی می‌گذارم؛ قرآن و عترت.»
درباره اهمیت این حدیث شرح‌های بسیاری گفته شده است اما حضرت محمد(ص) در خطبه دیگری که آخرین خطبه ایشان است، توصیه و سفارش‌های مهم دیگری هم داشتند. حنان بن سدیر صیرفى درباره آخرین سخنان پیامبر(ص) به نقل از امام جعفر صادق(ع) چنین گفته است: «خبر مرگ پیغمبر را به او دادند و او تندرست بود و هیچ دردى نداشت، فرمود: روح‌الامین آن خبر را آورد، فرمود: که پیغمبر جار زد «الصلاة جامعه» و دستور داد همه مهاجر و انصار سلاح برگرفتند و گرد آمدند و پیغمبر بر منبر برآمد و خبر مرگ خود را بدان‌ها داد و سپس فرمود: خدا را به یاد آن کس آورم که پس از من والى بر مسلمانان است که مبادا رحم نکند بر جماعت مسلمانان. باید سالخوردگان و بزرگان امت را احترام گذارد، به ناتوانان مهر ورزد و از دانشمند آنان احترام کند و بدان‌ها زیان نرساند تا آنها را خوار کند و آنها را به تهی‌دستى نیندازد تا از دین به در کند و در خانه خود را به روى آنها نبندد تا تواناى آنان ناتوانشان را ببلعد و آنان را در قشون‌کشى‌ها به سختى نراند تا نسل امتم را قطع کند. سپس فرمود: من تبلیغ کردم و اندرز دادم گواه باشید.»
به فرموده امام صادق(ع)، این آخرین سخنى بود که رسول خدا(ص) بر منبر بیان کردند.
توصیه‌هایی که حضرت محمد(ص) در این خطبه دارند، موارد مهمی هستند که می‌توان ساعت‌ها درباره آنها گفت و نوشت. اما یکی از مهم‌ترین آنها تاکید و هشدار حضرت درباره عواقب فقر و تنگدستی است و تبعاتی که بر مردم و جامعه می‌گذارد.
از این منظر، با پیوند میان اباعبدالله و جدش ، به پیوند معناداری می‌رسیم که مرتبط با بقای اسلام و امت اسلامی است . باشد که ما در هر مقام و مسئولیتی که هستیم، سهم کوچکی در افراشته نگه‌داشتن این بیرق داشته باشیم.
