دیگر کسی به نامزدی پژمان جمشیدی نخواهد خندید!

به گزارش جهان مانا، پژمان جمشیدی یکی از آن چهره‌هایی است که به‌واسطه جایگاهی که امروز در عرصه سینمای ایران دارد، حضورش در جشنواره چهل‌ودوم فیلم فجر کنجکاوی‌برانگیز است؛ فوتبالیست سابقی که حالا بسیاری از رسانه‌ها آخرین فعالیت‌های سینمایی‌اش را زیر ذره‌بین دارند.

او از بدو ورود به عرصه بازیگری در میان مردم به محبوبیت حیرت‌انگیزی دست پیدا کرد و حالا با دو فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» و «بی‌بدن» در دو فضای بسیار متفاوت، برای حضور در جشنواره فجر دورخیز کرده است.

به بهانه راه‌یابی این دو فیلم به جشنواره در این گزارش کوتاه روایتی از کارنامه این بازیگر را می‌خوانید.

روایت اول؛ دو فیلم در فجر، یک شانس برای سیمرغ

جمشیدی در چند سال اخیر در فیلم‌های کمدیِ زیادی دیده شده است که خودش دلیل این موضوع را مشکلات مالی اعلام کرده است که ناچار بوده در این آثار بازی کند.

او حالا به یکی از بازیگران بااستعداد و سرشناس در سینمای ایران تبدیل شده که موفق شده است مخاطبان را از خود راضی نگه دارد. جمشیدی امسال برای پنجمین‌بار در جشنواره فجر حضور دارد و اولین‌بار با فیلم «سوءتفاهم» ساخته احمدرضا معتمدی در این رویداد سینمایی حضور پیدا کرد.

او امسال یکی از بازیگران پر کار در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر به حساب می‌آید و در فیلم‌های «صبحانه با زرافه‌ها» ساخته سروش صحت و «بی‌بدن» به کارگردانی مرتضی علیزاده نقش‌آفرینی کرده است که اولی در دسته فیلم‌های کمدی به حساب می‌آید و دومی بر اساس داستانی واقعی به یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های جنایی در چند سال اخیر پرداخته است.

از میان این دو فیلم البته «بی‌بدن» تنها در بخش «نگاه نو» حضور دارد و این یعنی بازی پژمان در این فیلم داوری نخواهد شد و او تنها با فیلم تازه سروش صحت می‌تواند بخت شکار سیمرغ داشته باشد. 

روایت دوم؛ ورود پژمان به عرصه بازیگری

با نگاهی گذرا به کارنامه فوتبالیست‌هایی که بعد از مدتی به سمت بازیگری آمده‌اند و حضور کوتاهی که در این زمینه داشته‌اند، می‌توان این نتیجه‌گیری را کرد که هر بازیکن فوتبالی خصوصیت‌های لازم برای ماندگاری در این عرصه را ندارد. پژمان جمشیدی یکی از بازیکن‌های فوتبال بود که تجربه بازی در تیم‌های فوتبال پرسپولیس، سایپا و فولاد خوزستان را داشته و حالا تبدیل به یک ستاره بلامنازع در سینما شده است.

پژمان جمشیدی از سال ۸۹ از فوتبال خداحافظی کرد و بعد از اینکه برای اولین‌بار در سریال «ساختمان پزشکان» تجربه کوتاهی در زمینه بازیگری داشت، در سال ۹۲ و با سریال «پژمان» به شکل جدی وارد دنیای بازیگری شد.

مجموعه‌ای که به زندگی پژمان جمشیدی به عنوان فوتبالیست می‌پرداخت و واکنش‌های بامزه مردم را نسبت به او به عنوان بازیکنی که بازی‌اش تمام شده بود، نشان می‌داد.

این مجموعه چندین بار از شبکه‌های مختلف تلویزیون بازپخش شده و با استقبال مخاطبان مواجه شده است. او همچنین در مجموعه‌های «دیوار به دیوار» و «زیر خاکی» هم به خوبی از پس نقش طنز برآمده است. 

جمشیدی در طول این ۱۰ سال که از فوتبال به سمت بازیگری آمده، عمده نقش‌هایش در مجموعه‌های طنز و فیلم‌های کمدی بوده است.

اما با بازی در چند فیلم جدی هم نشان داده است که توانایی‌های بیشتری دارد و علاوه بر حضور موفق در آثار کمدی، در آثار جدی هم به خوبی ظاهر می‌شود.

فیلم «سوءتفاهم» ساخته احمدرضا معتمدی یکی از نقش‌های مهم این بازیگر به حساب می‌آید که برای بازی در این فیلم در سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر، نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

زمانی هم که نامزد‌های بازیگریِ مرد در نشست خبری دبیر جشنواره با حضور اصحاب رسانه اعلام شدند، عده‌ای با شنیدن نام جمشیدی در میان نامزدها، خندیدند، اما او با بی‌توجهی به این حاشیه‌ها به کارش ادامه داد و هر سال موفق‌تر از سال قبل به میدان آمد.

جمشیدی در فیلم‌های «خط فرضی»، «علفزار» و «یادگار جنوب» هم نقش‌های جدی از خودش به نمایش گذاشت و برای بازی در فیلم «علفزار» در چهلمین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت سیمرغ بلورین برای بهترین بازیگر نقش اول شد.

او همچنین سال گذشته و در چهل‌و‌یکمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم «یادگار جنوب» دیپلم افتخار بهترین نقش مکمل مرد را دریافت کرد.

روایت سوم؛ حاشیه‌های پژمان

از زمانی که پژمان جشمیدی به عرصه سینما وارد شد، همواره از تیغ تیز انتقادات در امان نبود و هر از گاهی یک نفر پیدا می‌شد تا بگوید اصلا چرا باید یک فوتبالیست وارد حوزه بازیگری شود؛ این انتقادات در زمان پخش مجموعه «پژمان» که با استقبال مردم همراه شد و همه از بازیِ قابل قبول جمشیدی تعریف و تمجید می‌کردند، بیشتر هم بود.

اما تندترینِ این انتقادات به سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر برمی‌گردد که در نشست پرسش و پاسخ خبرنگاران با عوامل فیلم «خط فرضی» اتفاق افتاد.

در این نشست یکی از خبرنگاران به جمشیدی گفت: «آقای جمشیدی در فوتبال که به جایی نرسیدید، فکر نمی‌کنید برای دیده شدن راه‌های بهتری هم وجود دارد و دیده شدن صرفا با ورود به بازیگری نیست؟» که این انتقاد با واکنش‌های بسیاری روبه‌رو شد و جمشیدی در پاسخ گفت: «نه دیده شدن برای‌ام ارزشمند است و نه زندگی برای‌ام اهمیت دارد که بخواهم برای دیده شدن هر کاری انجام دهم.»

جمشیدی مدتی بعد در یکی از مصاحبه‌هایش درباره هجمه‌هایی که از زمان ورود به دنیای هنر به او وارد شده است، عنوان کرد که بهترین پاسخ به منتقدان این است که بتوانی خودت را در زمین فوتبال یا در قاب تلویزیون اثبات کنی و با حرف زدن به جایی نمی‌رسی؛ در صورتی که از عهده کارت به خوبی برآیی، منتقدان منصف نظرشان را تغییر می‌دهند و تبدیل به مدافعان تو می‌شوند.