پست احساسی محمد قربانی خطاب به سپاهانی‌ها
هافبک تیم فوتبال سپاهان که جدیدترین لژیونر فوتبال ایران به شمار می‌رود، با انتشار پستی احساسی از این تیم و هوادارانش خداحافظی کرد.
به گزارش جهان مانا ، محمد قربانی در ابتدای لیگ بیست و دوم و در آخرین روزهای نقل و انتقالات به اردوی طلایی پوشان اصفهانی اضافه شد و با اعتماد مورایس توانست رفته رفته به یک مهره کلیدی در نمایش‌های توفانی سپاهان بدل شود.
این نمایش‌ها سبب شد تا قربانی مورد توجه باشگاه‌های دیگر قرار بگیرد و در پنجره زمستانی لیگ بیست و سوم در حالی که یک میلیون یورو نصیب باشگاه اصفهانی کرد تا یکی از فروش‌های تاریخی این باشگاه شود، به اورنبورگ روسیه پیوست.
این انتقال ساعتی پیش از بازی حساس سپاهان و استقلال رونمایی شد و حالا این بازیکن با انتشار پستی احساسی به شرح زیر با هواداران اصفهانی و تیم سپاهان که نقش بزرگی در زندگی حرفه‌ای او دارد، خداحافظی کرده و به آنها قول داده که دوری از اصفهان و کردم خونگرم و با اصالتش همیشگی نخواهد بود.
مصاف با هوادار در هفته هفتم لیگ بیست و دوم اولین حضور فیکس قربانی با پیراهن سپاهان بود و او رفته رفته به بازیکنی مهم تبدیل شد. قربانی وقتی باشگاه را ترک کرد که مهره‌ای مهم برای تیم در پست هافبک دفاعی و دفاع میانی بود و در مصاف با استقلال هم خلأ حضور او به چشم آمد.
«سلام خدمت همه عزیزان.
وقتی پیشنهاد سپاهان رسید، اولین چیزی که به خاطرم آمد این ضرب‌المثل قدیمی بود: اصفهان نصف جهان است. آن روز به‌هیج‌وجه در باورم هم نمی‌گنجید که روزی این شهر و مردمانش همه جهانم شود. این شهر با سخاوت تمام مرا پذیرفت، به من اعتماد کرد تا یادبگیرم رشدکردن را، پرواز کردن را، به رویاهایم رسیدن را...
برای من اصفهان شهری است که در کوچه پس‌کوچه‌هایش با آن بوی اصالت تمام‌نشدنی می‌توان روی آدم‌ها حساب کرد و در مسیر از بودن همسفرانی خوش‌لهجه لذت برد. برای همین است برای خودم افسوس می‌خورم که قرار است چندگاهی در این‌سفر غیبت بخورم و در این لحظه‌های خوب شریک نباشم.
فوتبال فقط در زمین بی‌رحم نیست، گاهی بیرون زمین هم مجبور هستی تصمیم‌هایی بگیری که آسان‌نیست
در آستانه گرفتن تصمیم رفتن به شما فکر می‌کنم؛ به شهر اصفهان، به شهر بهترین خاطراتم؛ به تیم سپاهان، تیمی که موفقیت در سرنوشتش حک شده
به هوادارانی با پرچم‌هایی طلایی؛ به همبازیانم، به همه آن مردان توانمند و مهربان؛ به کادر فنی، به عالیجناب مورایس که برایم در فوتبال پدری کرد
به مدیریت حرفه‌ای‌ترین تیم ایران؛ به این فکر می‌کنم چقدر تشکر بدهکار هستم!
نه! رفتن همیشگی نیست، من اگر هم بروم. باید برگردم، من این‌جا، در این شهر، در این تیم کلی کار نکرده دارم
پس اگر ممکن است منتظرم بمانید، روزی نه خیلی دور، باز هم به هم سلام خواهیم کرد.
دوستتان دارم.
