پیوس: من می‌توانم سرمربی پرسپولیس باشم
فرشاد پیوس، ستاره فراموش‌نشدنی پرسپولیس و تیم ملی حرف‌های ناگفته خود را زد.
به گزارش جهان مانا، فرشاد پیوس یکی از بازیکنان خوش‌اخلاق و ازیادنرفتنی پرسپولیس و تیم ملی به حساب می‌آید. آقا فرشاد دوازدهم شهریور سال ۱۳۹۱ در مصاحبه‌ای مفصل با خبرورزشی حرف‌های خاصی بر زبان آورد که خلاصه آن‌ها را همراه با هم می‌خوانیم:
- زمان ما فوتبال عشق بود و پولی در آن نبود. فوتبالیست‌های الان هر چقدر می‌گیرند نوش جانشان ولی به اندازه این دستمزد، فوتبال بازی کنند. آن‌ها اندازه پولی که می‌گیرند بازی نمی‌کنند.
- شاید اگر در آن مقطع به ما هم پول می‌دادند، خراب می‌شدیم. ما ساعت ۱۱ شب می‌خوابیدیم. باور کنید وقتی مهمان می‌آمد، می‌گفتیم این‌ها را رد کنید بروند چون فردا بازی داریم. خیلی‌ها به خاطر این‌که می‌گفتیم زود بروید، ناراحت می‌شدند و خانه ما نمی‌آمدند.
- اگر الان فوتبال بازی می‌کردم حداقل ۴میلیارد تومان می‌ارزیدم (این رقم را با ارزش پول در سال ۱۳۹۱ محاسبه کنید)
- در پرسپولیس فقط ۲ یا حداکثر ۳ نفر حقشان است که چنین پول‌های کلانی را بگیرند ولی بقیه نه؛ چون اندازه پولشان بازی نمی‌کنند.
- مهدی مهدوی‌کیا به من گفت پیراهنی که در سال ۱۳۷۶ به من دادی را هنوز در منزل دارم؛ این برای من خیلی مهم بود چون نشان می‌دهد مهدوی‌کیا برای فرشاد پیوس ارزش قائل می‌شود.
- جایگاه علی پروین خیلی بالاتر از این‌هاست. او باید در تیم مدیریت کند و بالای سر پرسپولیس باشد. پروین دیگر کارایی گذشته را ندارد ولی باید سمبل باشگاه پرسپولیس باشد. اگر الان بگوییم علی پروین نباشد، ۴ سال دیگر هم می‌گویند فرشاد پیوس نباشد.
- در پرسپولیس باندبازی وجود دارد؛ قطعا این‌طوری است که عده‌ای نخواهند به کسی پاس بدهند.
- کریم انصاری فرد شبیه من بازی می‌کند.
- خیلی‌ها به خاطر پول به پرسپولیس آمده‌اند.
- سال ۱۳۶۸ در قطر ۳میلیون تومان پول گیرم آمد. با آن پول نزدیک چهارراه استانبول یک مغازه خریدم. قبل از این‌که به قطر بروم، موتور گازی داشتم ولی بازی کردن در آن‌جا زندگی‌ام را تکان داد.
- من باید سرمربی پرسپولیس باشم. توانش را دارم.
- مدیران پرسپولیس به مربیان پرسپولیسی اعتماد ندارند.
- این‌که مرتضی کرمانی‌مقدم در خبرورزشی گفته بود فرشاد پیوس به من و محسن عاشوری شام می‌داد تا به او پاس بدهیم و آقای گل شود، شوخی مرتضی بود. من اگر پول شام دادن داشتم که وضعم این نبود.
