تفاوت «نون خ ۲» با «پایتخت ۶» چیست؟
محمدتقی فهیم منتقد سینما و تلویزیون در ادامه با مقایسه دو سریال طنز اخیر شبکه اول سیما، «نون خ ۲» را موفق‌تر از «پایتخت ۶» دانست.
به گزارش جهان مانا، فهیم در گفت‌وگو با ایسنا، درباره سریال «نون خ ۲» به کارگردانی سعید آقاخانی، با بیان این‌که بنای کار بر سرگرمی است، ادامه داد: اگر قرار باشد «نون خ ۲» را مورد بررسی قرار دهیم، می‌توان گفت در بحث سرگرم کردن و ایجاد فضای مفرح این سریال همچنان موفق است و در این زمینه توانسته وظیفه‌ای را که بر عهده گرفته تداوم ببخشد. این سریال قابلیت‌های سرگرم‌سازی مخاطب عام را دارد.
او درباره سریال «نون خ» افزود: فصل نخست این سریال مورد استقبال اغلب مخاطبان قرار گرفت، اما سوژه قابلیت کشش و تداوم را نداشت. در قسمت دوم موضوع فرق کرده و دیگر با بحث طلبکاری و تجارت تخمه مواجه نیستیم و با رویکردهای متفاوت‌تری مواجه هستیم، اما آدم‌ها همان آدم‌ها هستند که مهم‌ترین‌شان خانواده خانزادی است. در فصل دو در کنار سرگرم‌سازی، توانستند لایه‌های دیگری هم از لحاظ مضمون به آن اضافه کنند.
این منتقد با مقایسه سریال «پایتخت ۶» و «نون خ ۲» بیان کرد: تفاوت «نون خ ۲» با «پایتخت ۶» در این است که «پایتخت۶» به ورطه افراطی‌گری در همه زمینه‌ها افتاد و از فضای کمدی خارج شد و به فضای ابزاری تبدیل شد تا جایی‌که مورد اعتراض عده‌ای هم قرار گرفت، اما در «نون خ ۲» سعید آقاخانی بسیار هوشمندانه همه چیز را به کار گرفته و هیچ چیز را برتر و گل‌درشت نمی‌بینیم. در سریال «نون خ» حتی نقش‌ها به‌جز نقش خود سعید آقاخانی همه تقسیم شده است و این ویژگی دلیل موفقیت «نون خ ۲» است.
محمدتقی فهیم در ادامه خاطرنشان کرد: در سریال «نون خ ۲» تمام شوخی‌ها، مضمون و ارجاعات به قاعده و به اندازه است. این‌ها باعث شده با کاری روبه‌رو باشیم که نه خیلی خنثی است و نه باعث خشم گروهی خاص می‌شود؛ کاری که «پایتخت ۶» انجام داد و جامعه را دوشقه کرد.
او متذکر شد: یکی از خوبی‌های طنز در این است که آدم‌ها را تقسیم‌بندی نمی‌کند و سعی می‌کند آیینه‌ای در برابر همه آدم‌ها باشد تا همه خودشان را در آن ببینند. در فصل جدید «نون خ» کمدی موقعیت بیشتر دیده می‌شود. در بخش اول همه چیز در کلام و دیالوگ بود و تعقیب و گریز به تهران و حتی ماجرای تخیلی، اما در این بخش بیشتر به موقعیت توجه شده و ریزموقعیت‌های کمدی به‌جایی ایجاد می‌شود.
برعکس «پایتخت ۶» که اصلا جلو نمی رفت و در یک‌جا درجا می‌زد. این مقایسه به خاطر این است که به لحاظ ساختار و نوع قصه‌پردازی این دو سریال تشابه زیادی دارند و می‌توان مقایسه‌شان کرد، ضمن این‌که برخی عوامل مشترک هستند؛ مثلا تهیه‌کننده «نون خ ۲» در «پایتخت ۶» ناظر کیفی بود.
فهیم تاکید کرد: در مجموع سریال «نون خ ۲» نسبت به «پایتخت ۶» نه تنها موفق‌تر است بلکه اعتبار بیشتری هم برای گروه داشته و باعث شده بعضی از چهره‌های کمدی هم معرفی شوند؛ بر عکس «پایتخت ۶» باعث شد اعتبار سازندگانش نقض شود و به جای این‌که در اوج خداحافظی کنند در شکست این اتفاق افتاد.
او درباره انتقادهایی که در قالب طنز و شوخی در سریال «نون خ ۲» مطرح می‌شود، گفت: مثلا این سریال در بخشی با جشنواره فجر شوخی کرد که شوخی بدیع و عمیقی بود؛ تا جایی‌که دبیر جشنواره در این رابطه توییت کرد. یا یکی دو قسمت قبل که با فیلم «درباره الی» شوخی کرد و یا شوخی با مسوولان که غیرمستقیم به موضوعات اشاره می‌کند. کمدی همین است، اما وقتی کمدی بی‌پرده وارد شود، شکست می‌خورد.
فهیم با بیان این‌که میانه‌رو بودن «نون خ» نقطه قوتش است، گفت: الان در منطقه جنگی هستند و مسائل زیادی هست اما بدون این‌که خیلی بخواهد شمشیر عریان نقد را بکشد، مسائل آن منطقه را تا حدودی مطرح می‌کند. این‌که مخاطبان را یک‌دست می‌بیند از نقاط قوتش است.
او در عین حال با تاکید بر این‌که سریال «نون خ» می‌توانست به موضوع مهمی مثل زلزله عمیق‌تر بپردازد، گفت: شاید جنبه‌های عمیقش در حد انتظار من نباشد و وقتی قرار است سریالی به زلزله بپردازد قطعا مردم این‌طور نبودند که دور هم جمع شوند و بخندند و موضوع به این بزرگی را باید عمیق بررسی کرد، اما کار طنز تلویزیونی است و در حد سرگرم کردن موفق است. انتظار یک کار عمیق را نباید از این کار داشته باشیم بلکه اصلی‌ترین وظیفه‌اش سرگرمی به قاعده است که آن را انجام می‌دهد.
فهیم توانایی «نون خ ۲» را در معرفی یک منطقه و یک قوم، معمولی توصیف کرد و گفت: در زمینه معرفی یک منطقه خاص خیلی با وجه تازه‌ای روبه‌رو نمی‌شویم. یک جشنواره انار برگزار شده که انار خاص آن منطقه هم نیست و مختص جاهای دیگر هم هست. در بخش اول موضوع صادرات تخمه آفتابگردان موضوع جدیدی بود و در این زمینه بهتر عمل کرده بود. این سریال در بخش پوشش و گویش و مسائل معمولی خوب است، اما می‌توانست به بخش گردشگری بپردازد و ارجاعات جدی‌تری داشته باشد و به آسیب‌های درازمدت و سوءمدیریت‌هایی که بر فرهنگ و هنر لطمه وارد کرده پرداخته شود.
این منتقد پرداختن طنز به موضوعات و بحران‌های جدی را تاثیرگذار عنوان کرد و افزود: وقتی با نگاه طنز به بحران‌ها می‌پردازیم تاثیرگذار است. در جامعه ما همه منتقدند؛ از مردم گرفته تا همه مسوولان. مسوولان وقتی وارد جایی می‌شوند به جای پاسخگویی منتقدند؛ بنابراین در حوزه جدی ما با نوعی پس‌زدگی روبه‌رو هستیم چون همه مردم جدی هستند و همه چیز را مورد انتقاد قرار می‌دهند. در این شرایط کارهای طنز بیشتر می‌توانند موثر باشند و جایش هم در سینما و هم در تلویزیون ما خالی است. در سینما که به سمت کمدی سخیف رفته‌ایم و در تلویزیون هم کمبودش حس می‌شود.
