مهدی ذاکریان، استاد دانشگاه:
وزارت علوم به جای دفاع از اساتید بیانیه میدهد و از اخراج اساتید دفاع میکند/ یکدستسازی سیاسی در عرصه علمی به نفع کشور نیست
یک استاد دانشگاه گفت: یکدست سازی سیاسی در عرصه علمی به نفع کشور نیست. درحالیکه ماهیت علم استقلال است ممکن است در فناوری، دانشگاه به یافتهای برسد که با سیاستهای کشور مغایر باشد و دانشمندان علوم و فنون کشور به این نتیجه برسند که بهترین راهکار برای صنایع کشور چیزی متفاوت است، باید آن را ارج نهاد. نه تنها ایران بلکه همه کشورها برای دستیابی به پویایی از طریق وزارت علوم و دستگاههای مشابه عمل میکنند
به گزارش جهان مانا، اهم اظهارات مهدی ذاکریان، استاد دانشگاه و تحلیلگر ارشد مسائل بینالملل را در گفتگو با آرمان ملی در ادامه می خوانید:
- تعجب میکنم چرا گوشهایش صدای اساتید دانشگاه را نمیشنود؟! اگر وزارت علوم و رئیسجمهور در این زمینه توجه ندارند، دانشگاهها باید از اعضای خانواده خود حمایت کنند ولی ما این را نمیبینیم و متولیان در دانشگاهها سکوت کردهاند و یا برعکس حتی تایید هم کردهاند!
- در دوره آقای خاتمی حقوق استادان دانشگاه بالاترین حقوق بود تا ارج نهادن به دانش و پژوهش در کشور نهادینه شود. به تدریج چنین امری به محاق رفت. وضعیت معاش در دانشگاه آزاد که به مراتب بدتر است. در مقطعی حقوق اساتید آن دانشگاه مشابه حقوق اسنپیها، سرایدارها و لابی منهای برجهای تهران و گاه شاید کمتر از آن بود! این خود نوعی تصفیه سازی روحی و روانی هیات علمی دانشگاه آزاد است تا تبدیل به ماشین و روبات کلاسداری شوند. نه اینکه اندیشمندانه و با پژوهش محوری به شکوفایی دانشجویان و دانش در دانشگاه بپردازند!
- یکدست سازی سیاسی در عرصه علمی به نفع کشور نیست. درحالیکه ماهیت علم استقلال است ممکن است در فناوری، دانشگاه به یافتهای برسد که با سیاستهای کشور مغایر باشد و دانشمندان علوم و فنون کشور به این نتیجه برسند که بهترین راهکار برای صنایع کشور چیزی متفاوت است، باید آن را ارج نهاد. نه تنها ایران بلکه همه کشورها برای دستیابی به پویایی از طریق وزارت علوم و دستگاههای مشابه عمل میکنند
- اینکه برخی از اساتید برجسته را خانهنشین کنیم و از دانش آنها استفاده نشود خود دانشگاه و دانشجو و در نتیجه کشور ضرر میکند. ما این موارد را دیدهایم! از دانش بسیاری از همکاران ما استفاده نشد. کار و برنامه ریزی وزارت علوم به جایی رسیده است که دانشگاهیانی که میتوانند مولد و کمک کننده به یافتههای علمی باشند کشور را ترک میکنند. تعداد اساتید و دانشجویان و المپیادیهایی که کشور را ترک میکنند را ببینید.
- من یک بار در مصاحبهای که داشتم گفتم. دانشجو سر کلاس میآید و میبیند استاد از او کمتر میداند! زیرا شما عالمان را از دست دادهاید لذا دانشجویان نخبه کشور را ترک میکنند چون نمیتوانند استادانی کمسواد را تحمل کنند.
- وزارت علوم که متولی استقلال علمی است به جای دفاع از استقلال علمی اساتید خود آن طرف نشسته و بیانیه صادر میکند و میگوید کار ما درست است و... ولی تبعات این اشتباه در آینده متوجه ملت خواهد شد.
- برخی از افراد هم میخواهند قدرت و محبوبیت را به دست بیاورند و هم جایگاهی را میخواهند که هیچ وقت آسیب نبیند. یکی از جایگاههایی که هیچ وقت آسیب نمیبیند تدریس در دانشگاه است. هر دولتی و هر رژیم و هر حکومت و هر نظام سیاسی که بیاید و هر شغلی مهم یا بیاهمیت شود، تدریس در دانشگاه هیچ وقت بیاهمیت نمیشود و همیشه مهم است. برخی از افراد هستند که به دنبال ساختن جایگاهی برای خود هستند که همچنان مهم باشند و از بین نروند. این آدمها، یا صاحبان قدرت هستند (افرادی در ردههای بالای دولتی) و یا کسانی هستند که چهرهای شناخته شده دارند(مجری و مداح). این دو دسته به دانشگاه متوسل میشوند.
- برخی از افراد از ابتدا در دانشگاه بودند و بعد به دستگاههای اجرایی رفتند مثلا آقای دکتر ظریف از ابتدا در دانشگاه درس میداد و بعد وارد وزارت امور خارجه شد و هم زمان در دانشکده وزارت خارجه هم حضور داشت. ولی کسانی که بعدها آمداند و به دستگاهها وابسته هستند در دانشگاه مورد استقبال قرار نمیگیرند. اینها در رسانهها میگویند که ما استاد هستیم ولی در محیط آکادمیک مقبولیت ندارند.
- دانشگاهی فردی است که پرنسیب و اصول دانشگاهی را بداند. اولین اصل استقلال علمی است. شاید برخی از انها به خودشان استاد بگویند، سر کلاس هم بروند ولی هیچ گاه نمیتوانند ذات خود را دانشگاهی معرفی کنند. ورود آنان تنها سبب بیاعتباری دانشگاههای ایران در جهان میشود. با این روند ورود مداح، مجری، وزیر و... دور نیست که دیگر مدارک دانشگاههای ایران مورد پذیرش سایر دانشگاههای دنیا قرار نگیرد.