چرا پنجره دیپلماسی در بحران جاری میان ایران و آمریکا مهم است؟

با توجه به این که ترامپ برای ورود به پرونده اصلی منازعه در سطح نظم بین‌المللی یعنی چین نیازمند حذف موانع اولیه و فوری برای این منظور است، فروکش کردن بحران‌های جاری در منطقه یاد شده از اهم این اولویت‌ها برای دولت وی به نظر می‌رسد.

لذا باید نسبت به تهدیدات و احتمالات رفتاری دولت آمریکا در این مرحله بسیار جدی نگریست و برای آن برنامه‌ریزی و تمهیدات لازم اندیشیده شود.

از این منظر و تحلیل ژئوپلیتیکی نظر نمی‌رسد آمریکا تمایلی برای ورود به یک درگیری تمام عیار در مناطق بحران یاد شده و طور مشخص خاورمیانه داشته باشد و دولت ترامپ می‌کوشد تا با کمترین هزینه بر بحران‌های یاد شده فائق آید چرا که هزینه بحران‌آفرینی در این منطقه برای دولت آمریکا غیرقابل پیش‌بینی است.

بر اساس این سطح از تحلیل به نظر می‌رسد امکان امتناع از افزایش سطح تنش فزاینده فعلی در منطقه وجود دارد و می‌توان بر اساس مذاکره و حصول یک توافق سیاسی، مانع از ازدیاد سطح چالش در منطقه شد.

از این منظر ایده ساخت سلاح هسته‌ای برای جمهوری اسلامی ایران به نظر نمی‌تواند رافع مشکلات و نیازهای امنیتی آن در سطح یاد شده باشد، بلکه چه بسا بسان یک ورودی آشوب‌ساز عمل کرده و منجر به ورود به مارپیچ تصاعدی بحران شود‌. در حالی که بنا بر منطق ارائه شده در این تحلیل، اساسا ترامپ به دنبال بحران‌سازی‌های بلاضرور برای خود نیست و دور از انتظار است بخواهد منابع آمریکا را در بحران‌های پیش‌بینی‌ناپذیر مصروف کند. لذا گفت‌وگوهای سیاسی می‌تواند چنانچه در مسیر موثری قرار بگیرد، بیشتر امنیت و منافع ملی طرفین منازعه را تامین نماید و مانع از ورود به بحرانی مخرب و بلاضرور شود؛ امری که برخی شواهد موید آن نیز طی روزهای اخیر مشاهده می‌شود.

با تمام این توصیفات چنانچه پنجره دیپلماسی نتواند افزایش سطح بحران را مانع شود، ورود به سطح تنش‌های تشدیدیابنده ویرانگر غیرقابل اجتناب خواهد بود؛ امری که در صورت وقوع، پیامدهای نامعلومی برای طرفین منازعه و حتی طرف‌های ثالث در پی خواهد داشت.