هشدارهایی که ظریف در دوره احمدی‌نژاد داد و شنیده نشد
رضا نصری کارشناس روابط بین الملل در کانال تلگرامی اش، درباره هشدارهای پیشین ظریف نکاتی را مطرح کرد که متن آن در ادامه آمده است:
در بهار ۱۳۸۴، دکتر ظریف گزارش مفصلی برای مقامات عالی‌رتبه کشور تهیه کرد که در آن به صراحت ««ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت» را پیش‌بینی و با جزئیات و دقت تحسین‌برانگیزی موارد پنجگانه زیر را تشریح و بررسی کرد:
«شرایط و مشکلات تدوین مقررات عمومی بین‌المللی محدودکننده»؛ «اهداف آمریکا از قرار دادن ایران در دستورکار شورای امنیت»؛ «روش‌های قرار گرفتن موضوع ایران در دستورکار شورای امنیت»؛ «تبعات قرار گرفتن در دستورکار شورای امنیت» و «انتخاب‌های جمهوری اسلامی»!
در بخشی از آن گزارش تاریخی، او (نقل‌به‌مضمون) تأکید کرد: «تعیین ضرب‌الاجل‌های پی‌درپی توسط شورای امنیت بهانه را برای دامن زدن به بحران توسط آمریکا ایجاد می‌کند؛ و بروز چنین وضعیتی سبب خواهد شد پس از هر بحران و کوشش برای مهار آن، از نقطه پایین‌تری برای یافتن راه‌حل مسیر را دنبال کنیم».
ظریف در گزارش خود به این نکته کلیدی نیز اشاره کرد که: «تعجیل در رسیدن به نتیجه، تنها به تأخیر در دستیابی به راه‌حل ممکن می‌انجامد»!
در آن زمان، تحلیل و هشدارهای دکتر ظریف - بعضاً بخاطر عدم تناسب توانایی‌ها با آرزوها -جدی گرفته نشد و آقای احمدی‌نژاد نیز - که یک ماه بعد از تدوین آن گزارش به مسند ریاست‌جمهوری رسیده بود - با جملات مشهورِ «ترمز قطار هسته‌ای را دور انداخته‌ایم»، «قطعنامه کاغذپاره است» - و اظهارات غیرضروری و بحران‌زایی در باب «هولوکاست» - عملاً به آن هشدارها پاسخ داد و سیاستی کاملا مغایر با توصیه‌های کارشناسانه مندرج در آن اتخاذ کرد.
این فقط یک نمونه از ««سیاستگذاری آرمان‌گرایانه بدون پشتوانه توانایی‌هاست» که ایران را برای یک نسل اسیر شورای امنیت کرد و تا امروز نیز تبعات آن در سفره مردم و تأخیر در توسعه با پوست و گوشت و استخوان احساس می‌شود!
